میدانم
میدانم خسته اید،
میدانم
هرروزتان را با کلی استرس برایِ قسط و چک هایِ عقب مانده تان میگذرانید ،
میدانم
که زندگی واقعی با شعر و داستان زمین تا آسمان فرق دارد،
میفهمم
پول اگر خوشبختی نمیاورد
بدبختی هم نمیاورد ،
باور کنید درک میکنم
اگر شبِ گذشته تا صبح بالای سرِ فرزندِ بیمارتان بیدار بوده اید
حال و حوصله ای برایِ قربان صدقه رفتن هایِ اولِ ازدواجتان ندارید ... همه یِ این ها را هم میبینم
هم درک میکنم.
اما شما را به خدا اولویت هایتان را فراموش نکنید ...
چرا یادمان میرود
مردی که تمام روز را با ارباب رجوع و رئیس و بدهکار و طلبکار سر و کله میزند
همه یِ دلخوشی اش دست هایِ زنی است
در خانه که دورِ گردنش بپیچد
و همه یِ مشکلاتش را همان پشتِ در از گردنش بردارد... ما یادمان میرود
زنی که تماِم روز وقتش را برای اتو کشیدن لباس ها و پختنِ غذا و سرو کله زدن
با بچه ها صرف کرده
دلخوشِ یک دوستت دارم
و بوسه یِ پیشانی است ... ما غرق شده ایم
در گرفتاری هایمان...
یادمان رفته این زن یا مرد همان است
که برایِ داشتنش آسمان را به زمین گره زده بودیم. به قولِ سهرابِ عزیز " دلخوشی ها کم نیست،
دیده ها نابیناست"... دلخوشی هایتان را در یابید
حالِ دلشان خوب نیست
من ننوشت
